Web3 Girişiminin Hong Kong + Shenzhen Modeli: Uyumluluk Tartışması ve Risk Uyarıları

Son yıllarda, Hong Kong ile Shenzhen arasında "ön dükkan arka fabrika" olarak adlandırılan bir Web3 girişim modeli ortaya çıkmıştır. Bu model genellikle Hong Kong'da projeler veya şirketler kurarak uluslararası piyasalara ve sermayeye yönelirken; aynı zamanda Shenzhen'de bir teknik ekip kurarak geliştirme ve bazı operasyonel işleri üstlenmektedir. Bu model, insanların uyumluluğu üzerine düşünmesine yol açmıştır.

Bu modelin var olmasının temel nedeni, düzenleyici kurumların sadece projenin doğrudan yerel kullanıcılara hizmet edip etmediğine odaklanmaması, aynı zamanda projenin gerçek işletimi, karar verme süreçleri ve fon yönetimi yerlerini de incelemesidir. Görünüşte, bu model yasal varlık ve iş kaydını Hong Kong veya yurtdışında tutarak, teknik yöntemlerle hizmet alanını yurtdışı kullanıcılarla sınırlamakta ve yurtdışında fonların hesaplanması, lisans başvuruları gibi aşamaları tamamlayarak düzenleyici risklerden kaçınıyor gibi görünmektedir.

Shenzhen'i teknik üs olarak seçmenin başlıca nedenleri maliyet etkinliği ve teknik avantajlardır. Shenzhen, olgun bir teknik altyapıya ve zengin Web3 yeteneklerine sahip olup, iş gücü maliyetleri, geliştirme süreleri ve teknik birikim açısından belirgin avantajlar sunmaktadır. Birçok proje için bu yaklaşım, geleneksel internet sektöründeki "yurtdışı şirket + yurtiçi dış kaynak geliştirme" modeline benzer.

Ancak, bu model hâlâ potansiyel zorluklarla karşı karşıya. Web3 projelerinin teknik geliştirilmesi, ürün iterasyonu ve iş operasyonları genellikle yüksek oranda ilişkilidir. Shenzhen ekibi, token tasarımı, operasyon yönetimi ve hatta kullanıcı desteği gibi aşamalara dikkatsizce dahil olabilir; bu da uyumluluk riski doğurur. Düzenleyici kurumlar, projenin gerçek kontrolü ve temel kaynak dağılımını derinlemesine inceleyecek, eğer günlük operasyonlar, kritik kararlar ve fon yönetimi hâlâ yurtiçinde yoğunlaşmışsa, proje Hong Kong'da kayıtlı olsa bile, dolaylı olarak yasadışı mali hizmetler sunduğu kabul edilebilir.

Ayrıca, bazı projeler maliyetleri azaltmak amacıyla operasyonel işlerin bir kısmını Shenzhen ekibine dış kaynak olarak verebilir ve hatta doğrudan yurt içinden küresel pazarlama faaliyetleri başlatabilir. Bu tür bir uygulama yasalardan kaçınma olarak değerlendirilebilir. Yeni ürünlerin yüzeysel olarak yurt dışında piyasaya sürülmesi bile, geliştirme ve test sürecinin Shenzhen'de tamamlanmış olabileceğini göstererek, yurt içi ekip ile finansal hizmetler arasındaki sınırları daha da bulanıklaştırmaktadır.

Bu nedenle, bu modeli benimseyen Web3 girişim ekipleri için aşağıdaki öneriler vardır:

1. Yurt içi ve yurt dışındaki ana kontrol zincirlerinin tamamen ayrılması. Proje kararları, fon akışı, veri işleme gibi temel aşamaların yurt dışındaki varlıklar tarafından bağımsız bir şekilde gerçekleştirilmesini sağlamak, bu işlevleri yurt içindeki ekiplere dış kaynak olarak vermekten kaçınmak.

2. Teknik araştırma ve geliştirme ile ürün işletim işlevlerini kesin bir şekilde ayırın. Shenzhen teknik ekibinin çalışma alanını net bir şekilde tanımlayın, token tasarımı, kullanıcı etkileşimi gibi hassas alanlara katılımını önleyin.

3. Net bir yasal ve Uyumluluk yangın duvarı oluşturun. Sözleşmeler, organizasyon yapısı ve fon akışında belirgin bir izolasyon mekanizması kurarak, yurtiçi tarafların teknik hizmet sağlaması nedeniyle yasal sorumlulukla karşılaşmalarını önleyin.

4. Aktif olarak uyumluluk kaydı yapın. Proje sahibi Hong Kong'da kayıtlıysa, ilgili lisansları mümkün olan en kısa sürede başvurmalısınız ve tüm kullanıcıya yönelik finansal hizmetlerin yasal ve uyumlu olduğundan emin olmalısınız. Aynı zamanda, anakarada herhangi bir tanıtım, operasyon veya ödeme faaliyeti gerçekleştirmekten kaçının.

Genel olarak, "ön dükkan arka fabrika" modeli uygulanabilir olsa da, öncelik gerçekten de yurtiçi ve yurtdışı kaynakların ve sorumlulukların net bir şekilde ayrılmasının sağlanmasıdır. Ancak, mevcut düzenleyici ortamda, bu model uzun vadeli bir çözüm değildir. Düzenlemelerin giderek sıkılaşmasıyla birlikte, ilgili riskler de artacaktır. Bu nedenle, girişimcilere teknik araştırma geliştirme, şirket yönetimi ve finansal operasyonların tamamen yurtdışına taşınmasını ve yerel düzenleyici kurumların yönetimine tabi olmalarını öneririz, böylece uzun vadeli uyumluluk gelişimi sağlanabilir.